อ่านคอลัมน์นี้แล้ว รู้สึกว่าสังคมนี้ ยังมีคนที่เห็นอกเห็นใจและให้ความเป็นธรรม แก่วัดพระธรรมกายหลงเหลืออยู่บ้าง เพราะการตั้งข้อหาใดๆ ก็ตามทางกฎหมาย ไม่ว่าจะมาตรา 138, 189 หรือ พรบ.ชุมนุมการเมือง สิ่งที่ต้องดูให้แน่ชัดคือ พฤติกรรมส่อเจตนาเป็นสำคัญ
ในเหตุการณ์เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2559 ที่ดีเอสไอนำหมายค้นมายังวัดพระธรรมกาย นั้น ตลอด 6 ชั่วโมง ที่ศิษย์วัดแสดงออกมา
ในขณะรวมตัวอยู่ในวัด ซึ่งเปรียบเสมือน "บ้าน" ที่ร่วมสร้างกันมา 47 ปี นั้น ได้แสดงเจตนา ให้เห็นชัดเจนแล้วว่า
1. เรามิได้ขัดขวาง แต่มา "ขอความเห็นใจ" เพราะเราพนมมือพูดกับเจ้าหน้าที่รัฐตลอดเวลา
และมิได้มีพฤติกรรมต่อต้านใช้ความรุนแรง
2. เรามิได้ช่วยเหลือซ่อนเร้น แต่มาขอ "ผ่อนปรน" ให้กับผู้เจ็บป่วย เพื่อให้หลวงพ่อธัมมชโยยังสามารถ
ใช้สิทธิขั้นพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ รักษาอาการเจ็บป่วยของท่านต่อไปได้
ใช้สิทธิขั้นพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ รักษาอาการเจ็บป่วยของท่านต่อไปได้
3. เรามิได้ชุมนุมทางการเมือง เพราะทุกถ้อยคำที่เราพูดไป ไม่มีคำใด ที่มุ่งโจมตีรัฐบาล หรือปลุกระดม
เพื่อโค่นล้มรัฐบาล หรือประกาศเป็นศัตรูกับรัฐบาล หรือท้าทายสู้รบกับรัฐบาล แม้แต่คำเดียว เราเพียงมารวมตัวอยู่ในบ้าน
เพื่อโค่นล้มรัฐบาล หรือประกาศเป็นศัตรูกับรัฐบาล หรือท้าทายสู้รบกับรัฐบาล แม้แต่คำเดียว เราเพียงมารวมตัวอยู่ในบ้าน
เพื่อร้อง "ขอความเป็นธรรม" ในการใช้กฎหมายจากเจ้าหน้าที่รัฐ ซึ่งเรารู้สึกว่าตั้งข้อหาเกินความเป็นจริง และเกิดผลกระทบโดนรวมต่อพระพุทธศาสนา จึงอยากให้มีการทบทวนการตั้งข้อหาดังกล่าว
ในการที่รัฐจะตั้งข้อหาใดๆ ก็ตาม จึงควรพิจารณาจากพฤติกรรมส่อเจตนาเป็นหลัก เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ศิษย์วัดนั่งสมาธิต้อนรับเจ้าหน้าที่รัฐ เวลาพูดคุยก็พนมมือกับเจ้าหน้าที่รัฐ มิได้มีท่าทีจะขัดขวาง ต่อต้านเจ้าหน้าที่รัฐ หรือชุมนุมในที่สาธารณะเพื่อแสดงออก ทางการเมืองต่อต้านรัฐบาลแม้แต่นาทีเดียว
Cr : Ptt Cnkr
ไม่มีความคิดเห็น